10 februari 2018 - Reykjavik - Keflavik



Wat alle Fosshotels met elkaar gemeen hebben, is het heel lekkere ontbijt en dat is ook hier niet anders. Vandaag hebben we ruimschoots de tijd vermits er maar een goede 100km voorzien zijn naar onze eindbestemming, Keflavik.
Ook voor vandaag wordt opnieuw "hazardous weather" voorspeld en vooral de weg naar Krýsuvik/Seltún zou daardoor wel eens risicovol kunnen worden, maar dat zien we straks dan wel.

Eerst nog een nieuw bezoekje, deze keer bij daglicht, aan de Hallgrímskirkja. We waren er tot nog toe nog nooit tijdens de openingsuren van de kerk en nu is het dus de ideale gelegenheid om ze ook eens binnen te kunnen bekijken.
Het minimalistische interieur is bijzonder merkwaardig. Geen enkel schilderij of ornament, maar wel bijzonder slanke steunpilaren in de vorm van basaltpilaren.





































Ook de zitbanken dragen op steunen die verwijzen naar de basaltpilaren die op vele plekken in IJsland te vinden zijn.


De kerk bevat een indrukwekkend kerkorgel gebouwd door de Duitse orgelbouwer Johannes Klais te Bonn. Het heeft vier klavieren, 72 registers en 5275 pijpen. Het orgel was in 1992 klaar.


Bij het teruggaan naar de auto blijkt dat ook hier spikes nuttig waren geweest...


En direct duiken er ramptoeristen op.




































Ook nog een nieuwe stop bij Solfar (The Sun Voyager), zonder dat dit spectaculaire foto's oplevert.



We hebben het tijdens vorige bezoeken anders gezien...


Dan wordt het tijd om opnieuw de natuur in te trekken. Het voordeel in IJsland is dat men daarvoor nooit echt ver moet rijden.
We rijden eerst naar het solfatare veld van Krýsuvik/Seltún. De weg 42 is overigens een ontzettend leuke weg om te rijden langs  Kleifarvatn, het grootste meer van Reykjanes. Het meer is ongeveer 97 meter diep en bevat vis, vooral forel, dat erin is uitgezet. Na een grote aardbeving in 2000 begon het meer water te verliezen, waarschijnlijk via een ondergrondse afvoer, en het oppervlak van het meer is sindsdien 20 procent kleiner geworden. Het waterpeil is sinds begin 2008 weer aan het stijgen. De oorzaak is nog niet duidelijk, maar men neemt aan dat de frissuur waar het water door wegstroomde door het meegevoerde slik en modder deels verstopt is geraakt, waardoor de waterafvoer belemmerd wordt. Verder is geen aan- en afvoer van water via stroompjes of riviertjes en het waterpeil geeft dan ook ruwweg de grondwaterstand aan. Maar liefst 20% van de oppervlakte is sindsdien verdwenen. In het gebied bevonden zich van oudsher een aantal boerderijen, maar deze werden aan het begin van de 19de eeuw verlaten. Slechts een kleine kapel, die stamt uit 1857, bleef over, totdat hij in januari 2010 helaas tot de grond toe afbrandde.
Het geothermische gebied van Krysuvik bevindt zich in het zuiden van het meer, midden in het breukgebied van de Midden-Atlantische Rug die door IJsland heen loopt. 
Krysuvik bestaat uit verschillende geothermische velden, zoals Seltún. Hier hebben modderpoelen en heetwaterbronnen zich gevormd en is de ondergrond gekleurd in felgele, rode en groene tinten. In de 19de eeuw werd hier tussen 1722 en 1728 sulfiet gedolven.
Het grootste meer in het gebied hier, het Kleifarvatn-meer, 
Krysuvik is een zeer populaire bestemming voor hikers en wandelaars. In het gebied zijn er speciaal voor toeristen wandelpaden aangelegd.

Maar...zo ver komen we niet want er is inmiddels een stormachtige wind opgestoken die ontzettend veel sneeuw op de weg blaast. Bovendien worden we ook nu weer geconfronteerd met "flat light" zodat we zo goed als blindelings rijden. Bijzonder risicovol dus en we besluiten wijselijk om rechtsomkeer te maken.



Amper 10 minuten later schijnt de zon alweer, maar de wind blijft ontzettend hard blazen. Het levert alvast mooie beelden op.





We rijden dan ook maar via een andere weg naar de ‘Blue Lagoon’, een mooi gebied dat zich in het hart van een lavaveld bevindt. Het is ontstaan uit geothermisch verwarmd zeewater. De lagune is voor toeristen vooral bekend als een luxueuze, geothermisch verwarmde spa, die zich heel handig vlakbij het vliegveld van IJsland bevindt. Het water in de spa is afkomstig uit diepe gaten, die zich op wel 2000 m diepte bevinden. Dit heilzame, warme bronwater wordt gebruikt om de spa te vullen. Het hete water wordt eveneens gebruikt om de nabijgelegen, milieuvriendelijke krachtcentrale van warmte-energie te voorzien. De kleur van het water wordt regelmatig vergeleken met die van de welbekende, helderblauwe sportdrankjes.







Het water is er overigens allesbehalve koud en heeft op de plekken waar gezwommen mag worden een gemiddelde temperatuur van 40 graden Celsius. 
De Blue Lagoon lijkt op het eerste oog op een IJslands natuurverschijnsel, maar schijn bedriegt. Het is namelijk gemaakt door de IJslanders zelf. De Svartsengi krachtcentrale pompt geothermisch water omhoog van diep onder de grond en zorgt zo voor heerlijk heet water. Het opgepompte water wordt in eerste instantie gebruikt voor de opwekking van warmte en elektriciteit. De restwarmte wordt gebruikt om de Blue Lagoon te verwarmen. De Blue Lagoon werd geopend in 1991 en was in die tijd een razend populaire toeristische attractie. Ieder jaar werd de locatie bezocht door maar liefst 400.000 toeristen. Het idee voor de lagune ontstond toen de bedenkers zich realiseerden dat het hete water ideaal was voor een spa of zwembad. De kleur van het water is blauwig van kleur en lijkt lichtgevend. De neonachtige kleur ontstaat door de hoge temperatuur, waardoor mineralen en sulfer in het water opgewarmd worden. Zwemmend in de lagune voelt u goed hoe de temperatuur van het water op elke plek anders is. De temperatuur varieert van koud tot heel erg warm. Hierdoor voelt het water overal anders aan, met overal heerlijke plekjes om even heerlijk tot rust te komen. Het bad heeft ook zitranden waar u lekker kunt relaxen, en kleine grotten voor diegenen die wat privacy wensen. Kortom, de perfecte plek om uw vakantietijd in IJsland door te brengen. Het stomende water van de lagune heeft in samenstelling veel gemeen met de nabijgelegen lavaformatie. Het warme water is namelijk rijk aan mineralen zoals silica en sulfer, en daarmee heilzaam voor mensen met huidproblemen. 

We gaan niet in het water, maar kijken hier slechts wat rond op deze plek die in de voorbije jaren een echte welnessfabriek geworden is.





Heel merkwaardig ook dat we hier opnieuw Dan, onze Amerikaan van in de pizzeria bij Lake Myvatn, ontmoeten.



En nog merkwaardiger: ook hij slaapt deze avond in hetzelfde hotel van ons én moet ook om 7:40u zijn vlucht (naar Parijs) nemen.

We rijden weg van Blue Lagoon en stoppen onderweg om onze broodjes te eten. De wind beukt op de auto en de wegwaaiende sneeuw levert haast apocalyptische beelden op.





We eten hier onze lunch en drinken daarbij...


Via de zuidkust rijden we naar Brimketill, een klein, door erosie gevormd "zwembad", ten westen van Grindavík. Bij hoog water loopt dat bad vol met water en als het tij zich terugtrekt dan blijft enkel een bad over midden de lava.
Vandaag is de zee echter zo woest dat we bijna niet tot op het einde van het uitkijkplatform geraken. De beelden zijn er echter niet minder spectaculair door en we zien er heel wat onwetende mensen drijfnatte kledij aan overhouden.
















Na zoveel stormgeweld kan een hete thee wel bijzonder goed smaken...


En koud was het...


Op 12 april 2015 reden we ons vast op weg naar Gunnahver. De kans is groot dat dit solfatare gebied ook vandaag onbereikbaar is, maar groot is onze verbazing als we zien dat we er gewoon naartoe kunnen rijden.
En gelukkig maar, want het is er bijzonder spectaculair, ook al door de stormachtige wind.


















Eigenlijk is elke IJslandreis al geëindigd bij de Leif the Lucky's Bridge (Bridge between continents) en dat zal ook dit jaar het geval zijn. 
Net zoals in Nationaal park Þingvellir loopt de breuklijn tussen de Euraziatische en Noord-Amerikaanse tektonische plaat hier bovengronds en is dus goed zichtbaar zonder dat men daarvoor het water hoeft in te duiken.
De 15 meter brede brug verbindt hier de twee platen zodat men eigenlijk te voet van het Euraziatische continent naar het Noord-Amerikaanse kan stappen, althans naar de platen waar die continenten op rusten. De platen schuiven overigens jaarlijks zo'n 2 cm uit elkaar waardoor IJsland dus ook jaarlijks groter wordt.











De brug werd genoemd naar Leif Ericson, de ontdekkingsreiziger die als eerste IJslander voet zette op Noord-Amerikaanse bodem, zo'n 1.000 jaar geleden. De brug staat ook symbool voor de verbondenheid tussen de oude en de nieuwe wereld.

Nadat we de auto's volgetankt hebben en nog wat gaan halen zijn om vanavond op de kamer op te eten, rijden we naar het hotel waar ook de autoverhuurmaatschappij is.
In de winkel maken we nog eens duidelijk voor Dan dat we hem niet vergeten zijn...


Heel merkwaardig, maar Filip en Sabine dachten tot eergisteren dat gisteren onze laatste dag was...vandaag was dus een echte bonus-dag...


We leveren de auto's in, checken in en gaan de koffers inpakken voor morgen.
Onze kamers liggen tegenover elkaar en we gaan bij elkaar voor het avondeten.












Er worden nog heel wat herinneringen opgehaald van deze fantastische reis en om 11 uur gaat het licht uit...letterlijk en figuurlijk.


Het weer: overwegend zon bij stormachtige wind, waardoor bijzonder veel stuifsneeuw. Temperatuur rond het vriespunt.


Aantal gereden km: 135
Overnachting in Bed and Breakfast Keflavik Airport

Geen opmerkingen:

Een reactie posten