Tijdens het ontbijt zien we een merkwaardig mooie wolkenlucht doordat het licht van bevroren ijskristallen gebroken wordt door het zonlicht.
Een parelmoerwolk of polaire stratosferische wolk is een soort wolk die op zeer grote hoogte (15 tot 25 km), in de stratosfeer, voorkomt.
We vertrekken rond 10 uur en gaan eerst info inwinnen omtrent de weersverwachting op weg naar onze volgende bestemming, het meer van Myvatn. We maken ons niet zozeer zorgen over sneeuw en/of ijs, maar veeleer over de stormachtige wind die voor vandaag voorspeld was en die al vanaf middernacht is beginnen opsteken.
De IJslander die ons de info geeft, heeft slechts 1 raad: "don't drive today...". Oeps, dat was niet direct de optie die we verwacht hadden.
We kijken samen op de weerkaarten en er staan windsnelheden op van rond de 120 km/u. Nou, zo overdreven krachtig is dat toch niet dat we niet met de auto zouden kunnen rijden?
Het probleem blijkt zich echter op één specifiek punt te situeren: daar waar we de bergen rechts van ons hebben en we kunnen te maken hebben met de stormwind die over de bergen scheert en naar beneden valt. En nog specifieker de plek waar er een kloof is waardoor men ineens getroffen wordt door een bijzonder krachtige zijwind. We kennen die plaats nog door onze eerdere bezoeken aan IJsland en weten dus goed waar we moeten opletten.
Hij raadt ons aan om die plaats goed in gedachten te houden en daar heel traag te rijden, omdat we dan nog kans hebben om te corrigeren en toch op de baan te blijven.
Zo gezegd zo gedaan en laten met toch wel enigszins dichtgeknepen billen Akureyri achter ons.
Eens we na zo'n 30 km een brug over rijden, weten we dat de bergketen op onze rechterkant de plek is waar we moeten uitkijken. Maar...er is geen grassprietje dat beweegt en is het zelfs zo goed als windstil. Hoe kan dat nu? Komt het slechtste dan nog? Maar nee hoor, we rijden ook gewoon de kloof voorbij zonder dat we ook maar iets van wind gewaar worden.
Oef, die hindernis is genomen...maar er zou later op de dag nog een andere opduiken die we niet verwacht hadden én die ook niet voorspeld was, maar verder meer daarover.
Wie op de route tussen Akureyri en het meer Mývatn rijdt, passeert ongeveer halverwege, op ruim 50 kilometer van Reykjahlíð, de waterval Goðafoss ofwel de Godenwaterval. Deze waterval ligt op 500 meter van de ringweg en is ongeveer 30 meter breed en 12 meter hoog.
Niettegenstaande de zon tijdens de winter niet hoog genoeg komt om de waterval volledig te belichten, is dat uiteraard wel een verplichte stop.
Vorig jaar februari was het hier zo goed als onmogelijk om rond te stappen, te wijten aan de massa's ijsschotsen die overal lagen.
Nu ligt er heel wat minder ijs, maar meer sneeuw en hebben we ook onze spikes mee. Het is dan ook geen probleem om om het even waar te lopen.
En we maken van de gelegenheid gebruik om wat persoonlijke foto's te nemen.
We nemen heel wat foto's, eerst vanaf de westelijke oever, waar we ook weer die merkwaardige parelmoerwolken zien.
Als we naar de oostelijke oever gaan, staat er ondertussen een bijzonder krachtige stormwind waardoor het soms bijna onmogelijk is om stil te blijven staan. Maar ook dat heeft zijn charmes en bovendien is het geen koude wind, want vandaag is er ineens een temperatuuropstoot tot ongeveer 10°C.
We zijn zelfs eigenlijk veel te warm gekleed om tegen de wind op te boksen.
We waren hier al 2 keer eerder (zie desbetreffende blogs), maar daalden nog nooit af tot bij de rivier. Al gaat dat voor onze lieve vrouwen niet echt makkelijk...
Van hieruit kunnen we tot bijna bij de naar beneden donderende kolkende watermassa komen. Alleen is het door de stormwind, die pal in ons gezicht staat en dus voor heel wat spatwater zorgt, zo goed als onmogelijk om hier foto's te maken. Maar we proberen het toch.
Aan de overkant van de rivier een grot van basaltgesteente, met daarboven een regenboog.
Als we terug naar de auto gaan zien we een 180 graden regenboog.
Een stukje stroomafwaarts van de Goðafoss ligt nog een andere waterval, de Geitafoss. Deze waterval is wat minder spectaculair, maar is vanaf de voetgangersbrug over de Skjálfandafljót (vlak bij de rondweg), goed te bekijken. Deze keer stoppen we echter niet voor foto's (staan wel in onze eerdere blogs).
We nemen wel nog een foto van het enige huis dat hier op de oostelijke oever staat.
Eindbestemming voor vandaag is Reykjahlíð, gelegen aan het ondiepe Mývatn meer (maximaal 4,5 meter). Dit meer bevat zeer helder water en heeft een oppervlakte van ongeveer 36,5 km2. Vrijwel al het water is afkomstig uit onderaardse bronnen. Het meer en het gebied eromheen werden in 1974 uitgeroepen tot nationaal natuurreservaat.
Hier was het ook dat we in 2016 (zie blog) de opnames zagen voor Fast and Furious 8.
Onderweg nog eerst een lunchstop met opnieuw een aardig uitzicht...
In de verte de krater Hverfjall, pal naast Lake Myvatn.
We rijden via de zuidkant van het meer naar Dimmuborgir (de donkere burcht).
Hier is een uitkijkplatform te vinden dat een uitzicht biedt over een lavaveld met pilaren van lava.
Door het lavaveld zijn verschillende wandelingen te maken, maar dat doen we vandaag niet. We gaan er gewoon eens kort in om de sfeer te proeven.
En we zien er zowaar een paar trollen in lopen...al lijken die verdacht veel op Filip en Leen...
Je kan het de IJslanders niet kwalijk nemen dat ze het gebied Dimmuborgir vroeger voor een trollendorp hebben aangezien. Je hoeft maar om je heen te kijken om de gelijkenis te zien. Dimmuborgir is in feite een verzameling lavasteenformaties, waarvan er verschillende veel weg hebben van een gebouw. Zo zijn er de kerkachtige 'Trollakirkja' en 'het gat'.
Je kan hier verschillende wandelingen maken, variërend van 15 minuten tot enkele uren.
Het meer van Myvatn ligt er in deze periode schitterend bij en ook langs de oevers is er meer dan eens een fotostop nodig.
We komen ook weer langs enkele bijzonder mooie, hagelwitte, IJslandse paarden.
Vlak vóór Reykjahlíð is er nog een weggetje (de 860 / Grjótagjárvegur) naar Grjótagjá. Hier is een ondergrondse warmwaterbron te bekijken. Door geologische activiteit in de periode 1975-1984 is het water er nu te warm om te zwemmen.
Het eerste stuk van deze weg is bijzonder slecht met heel veel sneeuw en diepe spoorvorming. We beginnen stilaan een déjà-vu gevoel te krijgen aan 12 april 2015 toen we compleet vastreden in de sneeuw.
Gelukkig gebeurt die nu niet...althans bij ons niet, maar wél bij Filip en Sabine...
Het blijkt identiek hetzelfde probleem te zijn als destijds bij ons: geen enkele van de 4 wielen heeft nog contact met de ondergrond en dan helpen zelfs spijkerbanden én sperdifferentieel niet...
Er zit niets anders op dan dat wij verder rijden en hulp gaan halen in Reykjahlíð, het dorp hier zo'n 4 km vandaan.
We gaan een benzinestation binnen en vragen om een takeldienst te sturen. Ze kunnen binnen de 10-20 minuten iemand sturen, dus dat valt mee.
Maar...een uur later zien we nog altijd niemand en pas bijna 2 uur later daagt de takeldienst op (een uit de kluiten gewassen truck met winch). Maar zelfs die heeft toch nog enige moeite om de auto van Filip vlot te trekken. Na zo'n 10 minuten is de klus geklaard...'zo, dat is dan 30.000 ISK oftewel €240". Wel, wel, wel, dat is snel verdiend. Eigenlijk een beetje hetzelfde probleem zoals bij de slotenmakers, ze mogen vragen wat ze willen, betalen zal men toch...
Gelukkig maakt ons hotel, het prachtige en nagelnieuwe Fosshotel Myvatn het leed wat zachter.
We gaan eten in pizzeria Daddi en daar is het bijzonder druk, meer nog, er zijn nog slechts 2 tafeltjes vrij. De rest is ingenomen door een groep met Chinese kinderen van een baseball team. Ouder dan 10 jaar schatten we ze niet. Ze worden begeleid door een Chinese volwassene en... 2 Amerikanen. En er is direct een meer dan normale 'klik' tussen ons. Enerzijds is de Chinese volwassene ook een echte avonturier en anderzijds woont de ene Amerikaan in Alaska en de andere in New Mexico waar hij fotograaf is. En laat dit nu net twee regio's zijn waar we toch al wat rondgetrokken hebben. We hebben dus direct bijzonder veel gespreksstof en Dan (New Mexico) besluit zomaar ineens om de pizza's en drank van iedereen te betalen, zowel van alle Chinezen als van ons. Als dát geen binnenkomer is....
Het weer: heel mooi, met zon en wolken. Zelfs "warme" temperatuur rond de 10 graden.
Aantal gereden km: 133
Overnachting in Fosshotel Myvatn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten