01/02/18 - 12:50 - 15:15 Brussel (BRU) - Keflavik (KEF) - FI555 - B757-200 - 03h25m
We vertrekken in Brussel niet bepaald onder de beste weersomstandigheden.
Maar de vlucht met de Hekla Aurora van Icelandair verloopt volledig normaal en volgens tijdschema en we komen dan ook, zoals voorzien, om 15:15u aan in Keflavik, de grootste luchthaven van IJsland.
Op het vliegtuig wordt volgende song gespeeld en daar blijven we zowat de ganse reis mee in ons hoofd zitten. Maar...daar malen we niet echt om want het is een bijzonder vrolijk liedje dat helemaal de sfeer van IJsland weergeeft.
We worden op de luchthaven afgehaald door de shuttle van Mycar Rental. We kiezen, net als vorig jaar, deze verhuurmaatschappij omdat ze ideaal gelegen is bij het hotel waar we de laatste nacht van onze reis zullen slapen. We hoeven ons dus, na het inleveren van de auto's, geen zorgen meer maken om terug in het hotel te geraken.
Vandaag staat er eigenlijk niet echt iets op het programma (het bezoek aan Reykjavik doen we op het einde van deze reis) en rijden rechtstreeks naar onze eindbestemming: Borgarnes.
We kunnen dit via 2 wegen doen: ofwel de korte weg via de tunnel onder de Hvalfjörður (IJslands voor Walvisfjord), ofwel helemaal rond deze fjord.
Het grote aantal walvissen die vroeger in de fjord zwommen, en het feit dat tot het eind van de jaren tachtig één van de grootste walvisstations in IJsland aan deze fjord gelegen was, zorgen voor de naambekendheid van Hvalfjörður.
Het grote aantal walvissen die vroeger in de fjord zwommen, en het feit dat tot het eind van de jaren tachtig één van de grootste walvisstations in IJsland aan deze fjord gelegen was, zorgen voor de naambekendheid van Hvalfjörður.
Maar aangezien het hier in deze periode reeds rond 17u donker is, heeft het eigenlijk geen zin om de omweg van 60 km rond de fjord in het donker te rijden. We nemen dus de 6 km lange tunnel (werd in 1998 in gebruik genomen en bereikt een maximale diepte van 165 meter onder zeeniveau).
Bovendien is het weer ondertussen bijzonder slecht geworden en er wordt zelfs gesproken over de ergste storm sinds vorige winter. Niet echt het ideale moment dus om nog even een ommetje te maken...
Bovendien is het weer ondertussen bijzonder slecht geworden en er wordt zelfs gesproken over de ergste storm sinds vorige winter. Niet echt het ideale moment dus om nog even een ommetje te maken...
Net zoals de vorige jaren slapen we ook nu weer in Hotel Hafnarfjall. Na het inchecken gaan we eten in Borgarnes in restaurant Grillhúsið. We kwamen hier ook de vorige jaren en het is er altijd lekker.
Als we net klaar zijn met eten valt ineens de elektriciteit uit. We blijven nog een tijdje keuvelen maar moeten dan toch maar eens gaan opstappen. Maar geen elektriciteit betekent ook geen werkende betaalterminal en zo veel cash hebben we niet bij ons om het eten van ons vijven te betalen. We komen, omgerekend, zo'n 8 euro te kort, maar daar maken ze helemaal geen probleem van. Integendeel zelfs, ze excuseren zich omwille van het feit dat de stroom uitgevallen was en raden ons aan om zo snel mogelijk naar het hotel te rijden want ondertussen is de storm in alle hevigheid losgebarsten, met windsnelheden tot 160 km/u...
Zo lang we in het goed geïsoleerde restaurant zaten, waren we er ons helemaal niet van bewust hoe het buiten ondertussen aan het tempeesten is...tot we buiten gaan. We raken amper nog in de auto, die pal vóór de deur geparkeerd staat.
Het is slechts 2 km naar het hotel, maar het zouden zonder meer de meest angstaanjagende worden die we ooit gereden hebben. Op sommige plaatsen moeten we echt stoppen omdat de zichtbaarheid gewoon nul is. Stormachtige wind in combinatie met grote hoeveelheden sneeuw zorgen voor apocalyptische toestanden waarbij we meermaals dachten dat we in de auto zouden moeten overnachten. We vinden zelfs gewoon de afslag niet naar het hotel, ook al omdat ook hier alle elektriciteit uitgevallen is. We waren bovendien met de auto van Filip naar het restaurant gereden en de gps zat uiteraard in onze auto. Gelukkig heeft Tomas de tegenwoordigheid van geest om via zijn smartphone op Google Maps te kijken en kan hij ons zo begeleiden tot aan het hotel. Een hotel notabene waar we nu al voor het derde jaar op rij komen, we kunnen dus niet zeggen dat we het niet weten liggen...onder normale omstandigheden. Maar die waren nu verre van normaal...
Met kaarslicht gaan we dus naar onze kamer en wij slapen op de eerste verdieping met een gigantisch terras, maar dus ook een gigantisch raam. En dat hebben we de volgende uren geweten....
Meermaals vreesden we dat het glas het zou begeven onder de beukende wind, het gebouw stond letterlijk de daveren op zijn grondvesten en we voelden het voortdurend schudden en bewegen. Echt angstaanjagend was dit.
Uiteindelijk toch in slaap gevallen....
Als we net klaar zijn met eten valt ineens de elektriciteit uit. We blijven nog een tijdje keuvelen maar moeten dan toch maar eens gaan opstappen. Maar geen elektriciteit betekent ook geen werkende betaalterminal en zo veel cash hebben we niet bij ons om het eten van ons vijven te betalen. We komen, omgerekend, zo'n 8 euro te kort, maar daar maken ze helemaal geen probleem van. Integendeel zelfs, ze excuseren zich omwille van het feit dat de stroom uitgevallen was en raden ons aan om zo snel mogelijk naar het hotel te rijden want ondertussen is de storm in alle hevigheid losgebarsten, met windsnelheden tot 160 km/u...
Zo lang we in het goed geïsoleerde restaurant zaten, waren we er ons helemaal niet van bewust hoe het buiten ondertussen aan het tempeesten is...tot we buiten gaan. We raken amper nog in de auto, die pal vóór de deur geparkeerd staat.
Het is slechts 2 km naar het hotel, maar het zouden zonder meer de meest angstaanjagende worden die we ooit gereden hebben. Op sommige plaatsen moeten we echt stoppen omdat de zichtbaarheid gewoon nul is. Stormachtige wind in combinatie met grote hoeveelheden sneeuw zorgen voor apocalyptische toestanden waarbij we meermaals dachten dat we in de auto zouden moeten overnachten. We vinden zelfs gewoon de afslag niet naar het hotel, ook al omdat ook hier alle elektriciteit uitgevallen is. We waren bovendien met de auto van Filip naar het restaurant gereden en de gps zat uiteraard in onze auto. Gelukkig heeft Tomas de tegenwoordigheid van geest om via zijn smartphone op Google Maps te kijken en kan hij ons zo begeleiden tot aan het hotel. Een hotel notabene waar we nu al voor het derde jaar op rij komen, we kunnen dus niet zeggen dat we het niet weten liggen...onder normale omstandigheden. Maar die waren nu verre van normaal...
In het hotel aangekomen beukt de wind er onophoudelijk op los, maar de eigenaar verzekert dat we ons geen zorgen hoeven te maken, niettegenstaande het ondertussen inderdaad de ergste storm sinds vorige winter geworden is.
Met kaarslicht gaan we dus naar onze kamer en wij slapen op de eerste verdieping met een gigantisch terras, maar dus ook een gigantisch raam. En dat hebben we de volgende uren geweten....
Meermaals vreesden we dat het glas het zou begeven onder de beukende wind, het gebouw stond letterlijk de daveren op zijn grondvesten en we voelden het voortdurend schudden en bewegen. Echt angstaanjagend was dit.
Uiteindelijk toch in slaap gevallen....
Het weer: de ergste sneeuwstorm die we ooit meegemaakt hebben
Aantal gereden km: 112
Overnachting in Hótel Hafnarfjall, Borgarnes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten