09 februari 2018 - Hekla - Reykjavik



Ook deze nacht heeft het bijna onophoudelijk gesneeuwd. We hopen dan ook dat de sneeuwruimers hun best zullen doen om sommige wegen zo snel mogelijk opnieuw berijdbaar te maken, al beseffen we heel goed dat de omstandigheden echt uitzonderlijk zijn.

Na een tijdje rijden zien we ineens midden op de baan een auto staan met afgebroken voorwiel. We vragen de oude IJslandse man of we hem kunnen helpen maar hij spreekt echt geen woord Engels. Zelfs gebarentaal brengt ons geen stap verder. Hij ziet er in elk geval niet bepaald hopeloos uit en als we de andere richting uitkijken zien we ook waarom: blijkbaar heeft hij al een landbouwer opgebeld die hem komt help met zijn tractor.
Doordat hij in het midden van de weg staat en we niet echt goed zien hoe breed die is, maken we eerst de sneeuw wat vlakker, totdat we netjes langs zijn wagen kunnen rijden.



Nummerplaatherkenning zal vandaag niet echt veel uithalen...



De sneeuw wordt op dezelfde weg (naar Gullfoss) van langs om dikker en we besluiten dan ook dat we geen risico's gaan nemen en dat we rechtsomkeer gaan maken. Het wordt dan wel een ommetje van zo'n 25 km naar Gullfoss, maar het is ons het risico om opnieuw vast te zitten niet waard.
Bovendien zit de laagstaande zon achter een berg waardoor we totaal geen zicht hebben op de diepte van de sporen van de auto's die er al gepasseerd zijn. Daardoor kunnen we ook niet zien hoe hoog de middenberm is en weten we dus ook niet hoe groot het risico is dat we ons zullen vastrijden doordat het chassis op de sneeuw draagt. Dit is een perfect voorbeeld van hoe "flat light" is, namelijk totaal geen dieptezicht door gebrek aan contrast.


Maar het weerhoudt er ons niet van om nog enkele mooie plaatjes te schieten.




Bij Gullfoss (of gouden waterval) is het zoals altijd bijzonder druk, zelfs bij deze besneeuwde wegen. Gullfoss ligt dan ook op de "Golden Circle", het rondje dat de "gewone" toeristen doen die enkel de absolute (toeristische) hoogtepunten van IJsland willen zien. Weten zij veel dat er elders in IJsland nog bijzonder veel moois te zien is..
De Gullfoss zijn spectaculaire watervallen in de gletsjerrivier Hvítá (witte rivier; vanwege het witte sediment in het water) in het zuidwesten van IJsland. Door de Hvítá stroomt smeltwater afkomstig van enkele gletsjertongen van de Langjökull-gletsjer. Die gletsjer ligt op ruim 20 kilometer in noordelijke richting en is bij helder weer vanaf de parkeerplaats van Gullfoss te zien. De oorsprong van de rivier ligt in het gletsjermeer Hvítárvatn. Stroomafwaarts voegen zich andere kleine een grotere stromen zich bij de rivier, waardoor een vrij brede stroom ontstaat die over een afstand van ongeveer 45 kilometer door het landschap meandert richting Gullfoss. Aldaar stort het water met kracht de 20 meter brede, 70 meter diepe en 2,5 kilometer lange kloof binnen waar de watervallen zijn gelegen. Op deze locatie bevinden zich verschillende grondlagen. Zachte gesteenten die gemakkelijk eroderen worden afgewisseld door keihard basalt, waar erosie weinig vat op heeft. Door het wegslaan van de zachte ondergrond konden de watervallen ontstaan. Gemiddeld stroomt er 's zomers 120 kuub water per seconde over de waterval. In de winter is dat 80 kuub. De grootst gemeten hoeveelheid water die over de waterval stroomde is maar liefst 2000 kuub per seconde. Het water stort in twee trappen de waterval af. In de eerst trap valt het water 11 meter naar beneden en in de tweede trap, die haaks op de eerste staat, nog eens 21 meter.
Rond de watervallen is het terrein erg woest. De watervallen zijn tot dichtbij te naderen en vanuit verschillende posities te bezichtigen. Door de grote hoeveelheid verneveld water die ontstaat, wemelt het er van de regenbogen (of nevel- en mistbogen). Hieraan dankt de waterval haar naam.



Bij deze vriestemperaturen die al een aantal dagen aanhouden is het volume water echter drastisch verminderd en grote delen van de watervallen zijn bevroren, wat spectaculaire beelden oplevert.






Het uitkijkplatform is om nogal duidelijke redenen niet toegankelijk...




Het is al na de middag en we besluiten om hier een, veel te dure, lunch te nemen. Het wordt een bijzonder lekkere IJslandse soep met heel wat groenten en vlees. Meer dan voldoende voor een lunch, maar dat mag ook wel voor een soep van bijna 20 euro...

Gelukkig hebben we ons bezoek vóór de lunch gepland...


Volgende logische stop komende van Gullfoss is Geysir, het gebied met zijn vele warmwaterbronnen en geisers (vandaar de naam). Al is het wel een beetje zoeken naar de naam...


De spectaculairste is de Strokkur, met regelmatige erupties om de 4 tot 8 minuten. Deze geyser werd na een aardbeving in 1789 actief en bleef ruim honderd jaar regelmatig tot uitbarstingen komen. Door een aardbeving in 1896 werd de watertoevoer van de geiser geblokkeerd, waardoor deze inactief werd. In 1963 werd de waterweg door de lokale bevolking schoongemaakt en sindsdien heeft de geiser weer regelmatig erupties.
De geiser is 23 meter diep. Daar heeft het water een temperatuur van 120°C, maar door de heersende druk gaat het water niet koken. Op 16 meter diepte is de druk laag genoeg geworden, en kan het hete water tot dampvorm overgaan. Deze plotseling ontstane damp zoekt zich een uitweg, en sleurt de bovenliggende waterkolom met zich mee. Een eruptie is het gevolg.
Strokkur betekent karton. De geiser dankt deze naam aan het feit dat het wateroppervlak tussen twee erupties door nogal op en neer kan bewegen, gelijk aan melk in een karton.



De stoom, in combinatie met de vriestemperaturen en de stralende zon geeft bijzonder mooie plaatjes.










Laatste stop voor vandaag is het nationaal park Thingvellir (IJslandse naam: Þingvellir), één van de meest pittoreske plekken van IJsland. Het gebied is bovendien van groot historisch belang geweest voor het land en het was gedurende korte tijd de eerste parlementaire vergaderzetel ter wereld. Rond de 10de eeuw organiseerden de Vikingen hier namelijk hun jaarlijkse vergadering. Ze verzamelden zich rondom een grote rots en bespraken nieuwe wetten en deden voorstellen voor wetswijzigingen. Thingvellir is een immens grote, geologische spleet in de Aarde, die zich heeft gevormd tussen de Euraziatische en Noord-Amerikaanse tektonische platen. Het is slechts een van de weinige plaatsen ter wereld waar de Midden-Atlantische Rug boven water loopt.
In deze breuklijn ligt de Oxarfoss die ook voor het grootste stuk bevroren is.



Door een waar sprookjes-sneeuwlandschap rijden we vervolgens naar onze eindbestemming voor vandaag, de hoofdstad Reykjavik.


Nadat we ingecheckt zijn in het hotel gaan we eten in het Hard Rock Café, gewoon om de tegenstelling met de pure natuur van de voorbije week eens extra te benadrukken.

We gaan te voet naar het restaurant en gaan langs de Hallgrímskirkja (letterlijk de kerk van Hallgrímur) en met haar 74,5m IJslands hoogste kerkgebouw. De kerk is vernoemd naar Hallgrímur Pétursson (1614 - 1675), een geestelijke en de grootste hymneschrijver van het land, van wie nu nog vele werken worden uitgevoerd.
De architect van de kerk, Guðjón Samúelsson, begon aan zijn ontwerp in 1937. Hij heeft zich daarbij laten inspireren door de grote basaltpartijen die op IJsland te vinden zijn, zoals die bij de Svartifoss. De bouw begon daadwerkelijk in 1945 en was pas 41 jaar later, in 1986, voltooid.

foto's volgen

Vóór de kerk staat het standbeeld van Leif Eriksson, zoon van Erik de Rode, de vermoedelijke eerste kolonist van Noord-Amerika. Het standbeeld werd in 1930 door de Verenigde Staten geschonken.

Vervolgens eten we in het Hard Rock Café.




Op de terugweg naar het hotel gaan we langs het Harpa, het grote concert- en congrescentrum van Reykjavik. De naam betekent harp, maar geldt ook als een symbool van hoop.
Het gebouw is ontworpen door de Deense architect Henning Larsen in samenwerking met Olafur Eliasson. De grote concertzaal Eldborg in het gebouw telt 1800 zitplaatsen en is de thuisbasis van het IJslands Symfonieorkest.
Met de bouw werd begonnen in 2006, maar door de kredietcrisis die IJsland in 2007-2008 extra hevig trof, werd de bouw stilgelegd en het zag ernaar uit dat de grote bouwput in het centrum bij de haven voorgoed leeg zou blijven. Uiteindelijk werd besloten het prestigieuze gebouw toch te voltooien. Het openingsconcert werd gehouden op 4 mei 2011. Vladimir Ashkenazy dirigeerde het IJslands Symfonie Orkest in de Negende symfonie van Beethoven.
In 2013 werd aan Harpa de Mies van der Rohe-prijs voor eigentijdse architectuur van de Europese Unie toegekend.

foto's volgen

Bijna bij het hotel komen we nog langs Solfar (The Sun Voyager) van Jón Gunnar Árnason, een ode aan de zon. Volgens hem staat dit Vikingschip symbool voor de belofte van nieuw, onontdekt gebied. Het schip staat aan de Sæbraut, aan de Faxaflói baai met Mt. Esja op de achtergrond.

foto's volgen

Het weer: andermaal zo goed als ononderbroken zon, -10°C, maar (uitzonderlijk voor IJsland) windstil.

Aantal gereden km: 218
Overnachting in Fosshotel Baron

Geen opmerkingen:

Een reactie posten