IJsland is al net zo'n verslaving geworden als de VS en het was dan ook te verwachten dat we er ook in 2018 zouden naartoe trekken. Eerst hadden we nog overwogen om dit eindelijk eens, voor het eerst, in de zomermaanden te doen, maar het wordt dus toch andermaal een winterreis.
Vorige keer IJsland februari 2017 kende IJsland net de warmste winter in 100 jaar en dat was nu niet echt de bedoeling van onze winterreis.
Deze keer hopen we dus op echt winterweer zodat we nu ook de ijsgrot kunnen bezoeken. Dit bezoek werd de vorige keer geannuleerd gewoon omdat de grot volledig onder water stond door het warme weer.
We gaan deze keer ook samen met een bevriend koppel, dat ons ook vergezelde op de groepsreis naar het zuidwesten van de VS in april 2017. Het belooft dus andermaal een bijzonder leuke reis te worden.
In de winter zijn we voornamelijk beperkt tot de Ring Road 1 en dat gaan we nu ook nog eens doen. Het wordt dus vooral een herhaald bezoek van dit prachtige eiland dat we graag eens laten zien aan onze vrienden.
We vliegen met Icelandair vanuit Brussel naar Keflavik (Reykjavik) op 1 februari en komen op 11 februari terug.
We vertrekken in Brussel niet bepaald onder de beste weersomstandigheden.
Maar de vlucht met de Hekla Aurora van Icelandair verloopt volledig normaal en volgens tijdschema en we komen dan ook, zoals voorzien, om 15:15u aan in Keflavik, de grootste luchthaven van IJsland.
Op het vliegtuig wordt volgende song gespeeld en daar blijven we zowat de ganse reis mee in ons hoofd zitten. Maar...daar malen we niet echt om want het is een bijzonder vrolijk liedje dat helemaal de sfeer van IJsland weergeeft.
We worden op de luchthaven afgehaald door de shuttle van Mycar Rental. We kiezen, net als vorig jaar, deze verhuurmaatschappij omdat ze ideaal gelegen is bij het hotel waar we de laatste nacht van onze reis zullen slapen. We hoeven ons dus, na het inleveren van de auto's, geen zorgen meer maken om terug in het hotel te geraken.
Vandaag staat er eigenlijk niet echt iets op het programma (het bezoek aan Reykjavik doen we op het einde van deze reis) en rijden rechtstreeks naar onze eindbestemming: Borgarnes.
We kunnen dit via 2 wegen doen: ofwel de korte weg via de tunnel onder de Hvalfjörður (IJslands voor Walvisfjord), ofwel helemaal rond deze fjord.
Het grote aantal walvissen die vroeger in de fjord zwommen, en het feit dat tot het eind van de jaren tachtig één van de grootste walvisstations in IJsland aan deze fjord gelegen was, zorgen voor de naambekendheid van Hvalfjörður.
Maar aangezien het hier in deze periode reeds rond 17u donker is, heeft het eigenlijk geen zin om de omweg van 60 km rond de fjord in het donker te rijden. We nemen dus de 6 km lange tunnel (werd in 1998 in gebruik genomen en bereikt een maximale diepte van 165 meter onder zeeniveau).
Bovendien is het weer ondertussen bijzonder slecht geworden en er wordt zelfs gesproken over de ergste storm sinds vorige winter. Niet echt het ideale moment dus om nog even een ommetje te maken...
Net zoals de vorige jaren slapen we ook nu weer in Hotel Hafnarfjall. Na het inchecken gaan we eten in Borgarnes in restaurant Grillhúsið. We kwamen hier ook de vorige jaren en het is er altijd lekker.
Als we net klaar zijn met eten valt ineens de elektriciteit uit. We blijven nog een tijdje keuvelen maar moeten dan toch maar eens gaan opstappen. Maar geen elektriciteit betekent ook geen werkende betaalterminal en zo veel cash hebben we niet bij ons om het eten van ons vijven te betalen. We komen, omgerekend, zo'n 8 euro te kort, maar daar maken ze helemaal geen probleem van. Integendeel zelfs, ze excuseren zich omwille van het feit dat de stroom uitgevallen was en raden ons aan om zo snel mogelijk naar het hotel te rijden want ondertussen is de storm in alle hevigheid losgebarsten, met windsnelheden tot 160 km/u...
Zo lang we in het goed geïsoleerde restaurant zaten, waren we er ons helemaal niet van bewust hoe het buiten ondertussen aan het tempeesten is...tot we buiten gaan. We raken amper nog in de auto, die pal vóór de deur geparkeerd staat.
Het is slechts 2 km naar het hotel, maar het zouden zonder meer de meest angstaanjagende worden die we ooit gereden hebben. Op sommige plaatsen moeten we echt stoppen omdat de zichtbaarheid gewoon nul is. Stormachtige wind in combinatie met grote hoeveelheden sneeuw zorgen voor apocalyptische toestanden waarbij we meermaals dachten dat we in de auto zouden moeten overnachten. We vinden zelfs gewoon de afslag niet naar het hotel, ook al omdat ook hier alle elektriciteit uitgevallen is. We waren bovendien met de auto van Filip naar het restaurant gereden en de gps zat uiteraard in onze auto. Gelukkig heeft Tomas de tegenwoordigheid van geest om via zijn smartphone op Google Maps te kijken en kan hij ons zo begeleiden tot aan het hotel. Een hotel notabene waar we nu al voor het derde jaar op rij komen, we kunnen dus niet zeggen dat we het niet weten liggen...onder normale omstandigheden. Maar die waren nu verre van normaal...
In het hotel aangekomen beukt de wind er onophoudelijk op los, maar de eigenaar verzekert dat we ons geen zorgen hoeven te maken, niettegenstaande het ondertussen inderdaad de ergste storm sinds vorige winter geworden is.
Met kaarslicht gaan we dus naar onze kamer en wij slapen op de eerste verdieping met een gigantisch terras, maar dus ook een gigantisch raam. En dat hebben we de volgende uren geweten....
Meermaals vreesden we dat het glas het zou begeven onder de beukende wind, het gebouw stond letterlijk de daveren op zijn grondvesten en we voelden het voortdurend schudden en bewegen. Echt angstaanjagend was dit.
Uiteindelijk toch in slaap gevallen....
Het weer: de ergste sneeuwstorm die we ooit meegemaakt hebben
Als we ver in de nacht eens wakker worden, stellen we vast dat de noodverlichting in de kamer ondertussen uitgevallen is. We vermoeden dus dat de elektriciteit ondertussen hersteld is, maar niets daarvan, als we echt opstaan en naar het ontbijt gaan is het nog altijd met kaarslicht. Het bleek, door de ongezien krachtige storm, onmogelijk geweest te zijn om de leidingen te herstellen. Wat uiteraard te begrijpen is.
Toch heeft de hoteleigenaar, met de beperkte middelen, voor een onwaarschijnlijk lekker ontbijt gezorgd met een variëteit om u tegen te zeggen.
Na zowat een uur is er plots opnieuw elektriciteit. So far so good, maar buiten is het andere koek...
De hoteleigenaar is zo vriendelijk om de weersvooruitzichten en road conditions af te drukken en deze met ons te overlopen.
De sneeuw is overgegaan in regen en valt met bakken uit de lucht, bovendien ook nog eens met een stormachtige wind. We zijn dus helemaal niet gehaast om hier te vertrekken en blijven nog met ons vijven en met de hoteleigenaar wat praten tot zowat 10 uur.
Als we nog iets van onze dag willen maken, dan moeten we toch eens gaan opstappen en we doen dit in een niet aflatende stromende regen, nu en dan afgewisseld met sneeuw.
Vandaag staat Snæfellsnes op het programma, een schiereiland dat ligt tussen de Faxaflói baai in het zuiden en de Breiðafjörður fjord in het noorden, is het grootste schiereiland van IJsland.
Het schiereiland wordt soms gezien als IJsland in het klein. Alles wat er op heel IJsland te zien is vind je hier, zoals kliffen, zwarte stranden, vulkanen, lavavelden, warme en koude waterbronnen enz.
De meeste mensen op dit schiereiland wonen aan de noordkust, in plaatsen zoals Ólafsvík, Grundarfjörður en Stykkishólmur.
De zuidkust is dunner bevolkt, er zijn een paar kleine plaatsjes zoals Hellnar en Arnarstapi.
Er loopt een bergketen over de hele lengte van oost naar west. Tot deze bergketen behoort de vulkaan Snæfellsjökull (1446m) die geheel bedekt is door een kleine ijskap.
Deze stratovulkaan behoort tot het gelijknamige nationale park.
En dan ineens moeten we toch weer vaststellen dat het gezegde 'if you don't like the weather in Iceland, wait five minutes', toch echt ook nu weer blijkt te kloppen want zowel de regen als de sneeuw en wind verdwijnen als...sneeuw onder de zon en de camera's worden bovengehaald om al dat moois vast te leggen...
behind the scenes van behind the scenes
samen met mijn allerliefste die al even natuur/fotografiegek is als ikzelf
ikzelf en Filip
Tomas en Filip
onze dames aan het keuvelen...zoals zo dikwijls :-)
Filip waagt zich op glad ijs...
onze twee dames/fotomodellen, Leen en Sabine
vier van onze vijfdelige leuke bende in een onwaarschijnlijk landschap
de mannen gaan het nog wat verder zoeken
De dagen zijn kort in deze periode en we kunnen dan ook niet alle stops doen die we hier vorige jaren in de maand april deden (zie daarvoor onze desbetreffende blogs), maar we halen er toch de meest fotogenieke en, in de winter makkelijkst bereikbare plaatsen uit.
In het gehucht Búðir, voormalig handelsnederzetting en ankerplaats, staan nu alleen nog een hotel en een zwart kerkje: Búðakirkja. Het is één van de 3 zwarte kerken op IJsland.
Deze kerk is zwart omdat de buitenzijde van het hout is geschilderd met pek net als de romp van een boot. Dit om het te beschermen tegen de harde IJslandse elementen. Het werkt vrij goed, gebouwen die op deze manier behandeld zijn hebben het al meer dan 100 jaar overleefd.
Het huidige kerkje is gebouwd in 1847, maar geheel herbouwd in 1985-1986.
Binnen staat een kerkbankje dat met de rug naar het altaar is gezet. Deze was speciaal bedoeld voor huwbare meisjes die hierdoor duidelijk zichtbaar voor de kerkgangers konden worden geëtaleerd.
Het is er behoorlijk glad zonder onze spikes...
"If you don't like the weather, wait 5 minutes..."
Hier eten we ook onze lunch en merkwaardig genoeg kunnen we dat zelfs gewoon buiten doen aan de koffer. Tomas maakt hier ook nog enkele luchtbeelden met de drone.
luchtfoto's
Een klein eind van de zee staat een standbeeld van Bárður Snæfellsás, een trolachtig figuur uit de IJslandse saga's die voor het eerst de nabij gelegen Snæfellsjökull gletsjer beklommen zou hebben.
Van hieruit ligt er een wandelpad naar uitzichtpunten over de woeste zee en naar Gatklettur, een rots van basalt met een groot gat erin zodat het een boog geworden is. Er nestelen vele zeevogels op de rotspartijen en op de grasvlakten aan de kust.
En ook hier is het bijzonder glad zonder spikes. We moeten er toch eens aan denken om die eindelijk ook eens aan te trekken want we hebben er ook niet echt veel aan als we ze in de koffer laten liggen...
Goed ingeduffeld maakt het niet uit hoe koud het is en/of hoeveel wind er staat...
Gatklettur - Arch Rock
We rijden verder en ronden ons meest westelijke punt voor deze reis in het Snæfellsjökull National Park en worden voortdurend verwend met mooie uitzichten/wolkenluchten.
Ingjaldshólskirkja werd gebouwd in 1903 en behoort tot de oudste betonnen kerken van IJsland.
We slapen, net zoals in april 2016, in Grundarfjordur, een vissersplaatsje (1000 inwoners) aan de noordkust van Snæfellsnes. Het dorp is het meest bekend om haar berg Kirkjufell (Church Mountain). Deze markante berg is één van de meest gefotografeerde bergen op IJsland.
Als we daar aankomen is het echter opnieuw bijzonder hard aan het sneeuwen en het is dan ook zinloos om hier nu een fotostop te doen. We zien morgenochtend wel hoe het weer is en of we al dan niet nog terugkomen.
We rijden ineens door naar ons hotel en we slapen andermaal in de cabines met een fabelachtig uitzicht over de baai én Kirkjufell.
Het is nu rond 17u en we zien het niet zitten om eerst een tijdje in de cabin te blijven en dan nog helemaal opnieuw in het donker naar een restaurant te rijden. Aangezien de cabins over een volwaardige keuken beschikken, besluiten we om naar Grundarfjordur te rijden en iets te gaan kopen in de kleine supermarkt om in de cabin op te warmen.
Het zijn bovendien 2 cabins waarvan de tussendeuren kunnen opengezet worden en we eten dan ook gezellig met ons vijven lasagne en ander lekkers.
Filip is altijd wel te vinden voor één of andere imitatie...waarschijnlijk was het hier John Travolta in Saturday Night Fever. Sabine is de fratsen van haar ventje al lang gewoon en kijkt er dan ook niet echt meer van op...
Na nog wat gekeuvel is het om 21:30u bedtijd...behalve voor de blogschrijver...
Het weer: typische voor IJsland of 'if you don't like the weather, wait 5 minutes...', regen, sneeuw, zon, storm, windstil, met temperaturen rond het vriespunt.
Aantal gereden km: 215
Overnachting in Sudur Bar Guesthouse
